Wie zonder zonde is werpe de eerste steen

Sylvain Ephimenco is behalve een hele goeie werpvijfkamper ook een gewaardeerde columnist in Trouw. Als Fransman kan hij ongeëvenaard naar de meest uiteenlopende Nederlandse eigenaardigheden kijken en ze voortreffelijk beschrijven. Deze week relativeert hij de PVV-incidenten van de afgelopen weken op een herkenbare wijze, lees het maar eens (http://www.trouw.nl/opinie/columnisten/ephimenco/article3314599.ece/Incidentjes__.html).

Soms zit ik over zijn teksten wat langer na te denken, een enkele keer wordt ik gedwongen mijn overpeinzingen vast te leggen. Als ik die onverkwikkelijke voorvallen binnen de PVV nog eens de revue laat passeren komt bij mij als gepassioneerde kogelslingeraar uit het voormalige katholieke zuiden slechts op: “Wie zonder zonde is werpe de eerste steen (Joh.8:7)”. Blijkbaar hoeft dat met wettelijke gedoogsteun niet te gelden voor de media, en met immorele gedoogsteun al lang niet meer voor politici. Maar met een beetje zondaar zou ik best wel kunnen kogelslingeren, want als ik zou uitsluiten op de manier zoals de door ons gekozenen dat plegen te doen, dan stond ik altijd in mijn uppie op het sportveld. Ik zou eigenlijk best wel eens met die Geert Wilders willen kogelslingeren. Ik gun de man ook wel eens dat ultieme gevoel van vrijheid, dat gevoel dat je alle frustratie van je afsodemietert. Zonder bewaking, zonder kogelvrij vest, ik let wel op ‘m.


Dat betekent niet dat ik het met zijn ideeën altijd eens ben, maar mij bekruipt wel een toenemende afkeer tegen die stiekemerds die (on)gewild Job, Emiel, Femke en Alexander op een ondemocratische en voor mij verdachte wijze in het zadel denken te helpen. Ze geven mij steeds meer dat onheimelijke gevoel dat ze Geert c.s. een grotere bedreiging vinden dan de krachten die hem naar het leven staan. Denken ze bij die bedreiging oprecht aan Nederland of gewoon platvloers aan hun eigen macht? Wie is er nu eigenlijk verantwoordelijk voor die tsunami-serende polarisatie in ons landje?

Ik weet het allemaal echt niet, en de column van Ephimenco brengt me buiten de herkenbare irritatie niet veel verder. Morgenvroeg neem ik in gedachte Geert toch maar mee naar kogelslingeren, ik zal symbolisch een paar keer voor hem gooien. Oh ja, Djambo, de hond van onze buren mag ook mee, die zit altijd in zijn hokje opgesloten, wordt die ook eens losgelaten.

Hopelijk zijn er nog een paar wetsovertreders in de buurt, hij zal ze kwispelend van blijdschap begroeten.