Over je eigen schaduw heen . . . .

Vreselijk, de politiek ontwikkelt zich steeds meer als de ware splijtzwam van de samenleving. Ik heb altijd gedacht, politiek is een vak, een roeping, je moet de instelling hebben om het beste te willen geven voor je land, met al zijn inwoners en zijn broodnodige internationale relaties. Natuurlijk zijn er verschillende denkbeelden en legt ieder zijn eigen accenten. We leven immers in een tolerant land met vrijheid van meningsuiting. Maar wat een oenen.

Om het wat overzichtelijk te houden hebben wij kiezers ergens begin juni een tiental partijen bij de laatste verkiezingen het mandaat gegeven ons kleine landje te besturen voor de komende vier jaar. Maar toen begon het gestechel, Marc wil graag met Maxime en Geert. Job wil liever niet met Emiel, terwijl die weer met iedereen wil behalve met Geert. Alexander flirt met Femke en beide verliezen daarbij elk gevoel voor sensualiteit. En Marianne vindt nog steeds dat er een einde moet komen aan de bio-industrie. Onze koningin wijst achtereenvolgend van die stokouwe ernstig kijkende mannen aan om te informeren wie met wie wil, en die proberen daarbij dan tot 76 te komen, want dat is nodig om die andere 74 buitenspel te zetten. Even dreigde dat te lukken totdat Klink een kink in de kabel bleek door te gaan klikken en Geert zijn buurman niet meer geloofwaardig vond.

Wat een opluchting, hèhè, het is ze niet gelukt. En daar kwamen de wolven in schaapskleren weer uit hun fractiekamertjes, Job wil nu ineens wel met Marc een accoord schrijven. Emiel kraait dat hij nu eindelijk wel eens aan de beurt wil komen. Femke en Alexander zeggen opvallend gelijk gebruind dat zij het nu wel samen kunnen. Ja en allemaal vinden ze dat ze nu over hun eigen schaduw heen moeten springen. Vandaag mogen ze allemaal weer naar de koningin, hopelijk schijnt de zon, kunnen ze haar meteen voordoen hoe dat gaat, dat over die schaduw heenspringen, laat me niet lachen.

Nou Majesteit, ik wist het wel, ik zou ze vanavond allemaal naar Roermond sturen, kunnen ze met ons als straftraining mee kogelstoten. Kijken wie er over zijn schaduw heen kan stoten, stelletje lamzakken. Behalve Femke dan, haar zou ik aanstellen als formateur (of is het dan formateuse?) van een zakenkabinet. Duidelijk geen ouwe zak en eindelijk een vrouw. Want geloof me, dat kleuterklasje is hoogstens in staat om hun eigen schaduw nat te piesen, waarbij de meerderheid zijn schoenen niet eens weet droog te houden!

Zaterdagavond was er een avondwedstrijd in Valkenswaard, de slotavond van het Circuit-14. Dat is een geweldig initiatief van de vier atletiekverenigingen uit de Kempen (ZO-Brabant). Niet dat die van Veldhoven, die van Best, die van Eindhoven en die van Valkenswaard het zo goed met elkaar kunnen vinden. Nee, maar zoals overal loopt de baanatletiek terug, en als je dat niet accepteert, dan moet er wat gebeuren. Niet drie maanden lullen en nog niks hebben, gewoon aanpakken. Gewoon met z’n vieren een website opzetten en vier baanwedstrijden organiseren (zie http://www.circuit14.nl/). Geweldig gedaan, het aantal deelnemers aan baanwedstrijden in hun regio is meer dan verdubbeld. Hoe het daar intussen met de belangstelling voor de politiek is gegaan weet ik niet?

Die van Swift waren er ook en wonnen de werpnummers, het clubje van Wim Coenen groeit nog steeds in kwantiteit en kwaliteit! Onderweg en op het veld ontstaan wel vaak verhitte politieke discussies, maar onze formateur Wim richt ons op de dingen waar we samen goed in zijn, en zo hoort ‘t. Ik heb ook nog een kleine studie gedaan op het uitstoten met kogel, misschien hebben de fractieleiders er wat aan.

Op bijgaand plaatje staat in het midden hoe het hoort, de vier er omheen doen in ieder geval hun best, maar dat moet beter.

Overigens over beter gepraat, die rechts boven is Harry van den Heuvel. Hij is er na een zware buikoperatie weer helemaal bij, hartstikke goed Harry.