Benidorm

Op zoek naar de lente met onze camper blijkt dit jaar een ingewikkelde klus. Boven in de Ardennen vlug even uitstappen voor een laatste foto in de halve meter dikke sneeuw? Op de eerste camping in Luxemburg werden we al gewaarschuwd door de eigenaar, de Sûr dreigt over te stromen. Nou ja, zo’n vaart zal het niet lopen, maar ‘s morgens regende het fors en de oever van de Sûr had zich verplaatst naar onze voorwielen.

Het bleef nog even slecht tot aan de Franse Alpen, de trui kan uit, strakblauwe hemel. Een beetje koud, maar ‘s avonds genoten van het schitterende uitzicht op de Pont d’Avignon met op de achtergrond de besneeuwde Mont Ventoux. Toch besluiten we door te rijden naar het Zuid-Franse Narbonne waar we een paar dagen op een mooie camping hebben gestaan. Ja, het waaide ontzettend hard, maar volgens de buurvrouw (en Vincent van Gogh) waait het daar altijd. Narbonne is een mooie stad met een rijke historie en een gezellige zondagmarkt. We hebben twee dagen gefietst en ik heb lekker kunnen trainen op een voetbalveldje.

Er werd gewaarschuwd voor een opkomende storm, dus moesten we maar weer eens verder naar het zuiden.De volgende stop was Sitges (Spanje), prachtig weer, lekker zonnetje, dus meteen een stevige wandeling langs het mooie strand. Maar potverdomme, ‘s nachts kletterde de regen weer op het gehorige camperdak. We zijn het even zat, de volgende dag gassen we stevig door naar Zuid-Spanje, Benidorm-here-we are! Volgens mijn zwager is het hier altijd goed weer en verdomd: strakblauwe hemel, lekker met de korte broek in de zon. We staan op een camping tussen (zure) sinaasappel-bomen. Het is verschrikkelijk druk op de camping, allemaal Engelsen en Nederlanders met een extreem hoog AOW-gehalte. We vinden een plekje bij Marijke’s zus Bertha en zwager Hans, die daar 8 weken staan te overwinteren met een delegatie van hun camperclub O&O!! In de verte vervuilen de (te) hoge appartementen-gebouwen van Benidorm ons vergezicht. Je gelooft het niet als je het niet meegemaakt hebt.

Benidorm is in de winter één groot bejaardentehuis met een overmate aan rollators en scootmobiels. Aankondigingen gebeuren in het Nederlands, er is een Nederlands gratis weekblaadje, zelfs een Nederlandse radiozender, een Nederlands medisch centrum mocht niet ontbreken, we kijken onze ogen uit.En als bijna logisch vervolg, zelfs de prijs voor een kop koffie is gelijk aan die in een Nederlands verzorgingstehuis: 1.25 euro (compleet met cake-je of een likeurtje). Ook wij slijten hier onze dagen met luieren, slenteren met de bejaarden over de boulevard, shoppen (ja, wij shoppen!?) en lekker eten.

Zelf koken? Ben je helemaal besodemieterd, voor 4.95 euro kun je er uitgebreid dineren. Een voorbeeld, bij een keurige chinees eten we tomatensoep en tsjap-tsjoi met nasi. Vooraf natuurlijk een bakje kroepoek met een rood dipsausje, daarbij nippen we aan een hele fles goed gekoelde witte huiswijn. Als dessert nemen we een kop koffie (Americano) en bij de rekening een borrel met een schaaltje rozijnen. Ooh ja, de rekening: 9.90 euro!! Ongelooflijk, je schaamt je bijna als je 10 euro op het bordje gladstrijkt, “het mag wel wat meer zijn” zegt Marijke!
Maar alsof de duivel ermee speelt, het gonst door Benidorm, er wordt slecht weer verwacht! Toch nog ’s middags even getraind, zelf de 10 hechtingen uit m’n been gehaald (stelt niks voor, oplichten met een pincetje, draadje doorknippen en eruit trekken, daar ga je toch niet voor naar een medisch centrum met allemaal ouwe zakken?). Vannacht heeft het weer de hele nacht geregend maar gelukkig was het vanmorgen droog. Afscheid genomen van Hans & Bertha, Klaas & Johanna en Bob & Ria, het was beregezellig maar voor ons is Benidorm toch teveel bejaarden-decadentie en te weinig ruig, onzeker en uitdagend.

Dus vanmorgen meteen de autoweg rechts laten liggen en een prachtige route door de bergen genomen. Dit keer voor de camper geen rotondes maar haarspeldbochten, achter elke bocht weer een nieuw schitterend vergezicht met mooie dorpjes omzoomd door olijfbomen en witte en roze bloeiende amandelboomgaarden. “Ben je nog niet moe?”, “Nee hoor”, en Benidorm vervaagt steeds meer aan de horizon, en dat laten we voorlopig ook maar zo.
Nu staan we moe en voldaan op een camping in Moncofa, 100m van de Middellandse zee. We hebben een wandeling gemaakt langs het (verlaten) strand, hier is het alleen ’s zomers druk. Lekker uit de wind van het zonnetje genoten.

Op het journaal hebben we zojuist gezien dat het verschrikkelijk tekeer is gegaan aan de Costa Blanca (Benidorm) en het heeft zelfs gesneeuwd aan de Costa Brava en Zuid-Frankrijk.

Hier heet het gelukkig Costa del Azahar, dat betekent “blijf zitten waar je zit en verroer je niet”.