Basaalcelcarcinoom

De camper staat voor de deur, Marijke heeft hem alweer compleet ingericht en ik ben mijn verantwoordelijkheid voor de buitenkant nog niet helemaal nagekomen. Morgenvroeg moeten we nog even laten kijken naar de afsluitdop van de watertank, dat stomme ding doet niet meer wat zijn benaming wel van 'm verwacht: afsluiten. Maar daarna kunnen we op pad, de route tot Zuid-Frankrijk is uitgestippeld (Reisdorf, Langres, Blaceret, Avignon, Narbonne). We verheugen ons erop en hebben afgesproken dat daar waar het weer prima is blijven we een paar dagen staan, maar we blijven op zoek naar de lente, desnoods tot Zuid-Spanje!

Vanmorgen eerst nog een kleine ingreep gehad in het ziekenhuis van Venray. Ik had een zogenaamd basaalcelcarcinoom en dat moest verwijderd worden. Dat is een vorm van huidkanker en bij mij was dat zichtbaar geworden als een rood vulkaantje op mijn rechter kuit. Stelde niet zoveel voor, ik hoefde alleen de rechter broekspijp op te rollen en op m’n buik op de operatietafel te gaan liggen. Verder had ik me een half uurtje leidzaam overgegeven aan drie zorgzame vrouwen, Marijke mocht ondanks tegensputteren niet mee. De dermatologe en operatie-assistente waren in een geanimeerd gesprek met elkaar gewikkeld, de ene was pas verhuisd en de andere was een verbouwing aan het plannen. De derde vriendelijke dame moest blijkbaar de communicatie met de patiënt (mij dus) verzorgen en zat aan het hoofdeinde. “ Ik zal voor u uittekenen wat er precies gaat gebeuren en als u pijn voelt moet u dat aangeven!”. Ze begon te schetsen en verontrust vroeg ik “zo groot . . !”. “Ja hoor, we hanteren een royale marge om het plekje om zeker te zijn dat we alles weghalen!”. Nou ja, wat maakt het uit, het doet geen pijn, ik heb stevige poten en zij zullen wel weten hoe ze dat varkentje moeten wassen. Achter mijn rug bespraken de twee vrouwen terwijl ze met mij bezig waren hoe je een grondige verbouwing aanpakt. Vraagt een van de twee:”Wat bent u van beroep?”. “Ik ben al vier jaar met pensioen, en van verbouwen heb ik geen verstand!”. Intussen voel ik aan m’n kuit dat ze al met het sloopwerk zijn begonnen. Onder het aanbrengen van de hechtingen: “Op 8 maart moet u terugkomen voor de uitslag en het verwijderen van de hechtingen”. “Dat dacht ik niet, want morgen gaan we voor ’n maand weg met de camper. Die dingen laat ik er wel in Frankrijk uit halen en voor de uitslag wil ik wel bellen”. Blijkbaar overval ik de drie dames want het wordt even aangenaam stil in het kippenhok. “Maak jij voor meneer een telefonisch consult en ja hoor, u kunt de hechtingen door een arts laten verwijderen, waar u ook bent”. Dat was ze ook geraden, stap twee van mijn zorgvuldig doordacht aanvalsplan gaat gelukkig niet door, het is geregeld.

Maar ter lering ende vermaak toch nog wat informatie over basaalcelcarcinoom, en het heeft nu eens niks te maken met kogelslingeren. Het basaalcelcarcinoom is de meest voorkomende soort kanker bij de mens. Het ontstaat meestal op veelvuldig aan de zon blootgestelde delen van de huid. Basaalcelcarcinoom zaait (vrijwel) nooit uit en is derhalve zelden levensbedreigend.

Er zijn verschillende soorten basaalcelcarcinoom, variërend van een onschuldig eczeemplekje tot wat grotere exemplaren met een lelijk kratertje in het midden. Mensen met een licht huidtype lopen het grootste risico bij overmatig blootstellen aan zonlicht basaalcelcarcinomen te ontwikkelen.
Het is goed te behandelen met diverse methoden:
- Chirurgie, dit is de 'gouden standaard' behandeling. Groot voordeel is dat de verwijderde tumor kan worden onderzocht door de patholoog, zodat bekend is of de tumor geheel verwijderd is. Bij mij hebben ze een zgn. ovaalvormige excisie gedaan. Het basaalcelcarcinoom wordt verwijderd onder lokale verdoving. Om de huid na het verwijderen van de tumor weer goed te kunnen sluiten wordt de tumor met een ovaalvormig stukje huid verwijderd. Er wordt altijd enkele millimeters marge genomen om er zeker van te zijn dat de tumor geheel verwijderd wordt. De randen van de operatiewond worden vervolgens naar elkaar toe gebracht en gehecht.
- Andere methoden zijn bestraling, curretage (wegschrapen), bevriezing, fotodynamische therapie of behandelen met Imiquimod crème.

Die laatste behandeling had ik afgelopen zomer niet erg succesvol ondergaan. Gedurende 6 weken moest ik 5 keer per week die Imiquimod crème smeren. Helaas bleek daarna met een punctie dat er nog kankercelletjes op mijn been zaten. Dus moest er alsnog operatief ingegrepen worden. Het feit dat zich bij mij een basaalcelcarcinoom heeft ontwikkeld is toch wel een teken dat de huid al veel zonneschade heeft opgelopen. Ik heb never nooit gesmeerd met zonnebrandcrème, dat zullen we dus nu maar gaan veranderen. Vanaf nu een goede zonnebrandcrème, beschermende kleding (petje niet vergeten!) en vermijden van de felle zon op de heetste momenten van de dag (in de zomer tussen 11:00 en 16:00 uur).

Dat geldt trouwens ook voor jou, zo’n ingreep stelt niks voor maar voorkomen is beter dan . . . goed zo!