Moncofa

Dit is wat we ons allebei hebben voorgesteld toen we een paar weken geleden wegreden uit Baarlo! Een rustige camping op 100 meter van het strand, we hebben internet en prima weer. Al twee avonden hebben we op de laptop naar Zoover gekeken en wat bleek: 200km ten Westen, Zuiden en Noorden is het nog steeds aan het winteren! En in Moncofa de komende twee weken een zonnetje en geleidelijk oplopende temperaturen. Ondanks dat zijn we allebei al nat geworden, maar dan van die ruige Middellandse Zee, eigen schuld dikke bult. Gisteravond stond ik de machtig hoge bulderende golven te filmen toen het zeewater mijn schoenen en broekspijpen omspoelde. Vanmorgen hebben we een lekkere ruige wandeling langs het strand naar Playa de Nules gemaakt over zand, kiezel, rotsblokken en plassen. Op de heenweg heb ik Marijke nog een stukje op m’n rug genomen om haar natte voeten te besparen. Terug hebben we het nog bonter gemaakt door over die grote blokken te klauteren vlak langs de rotskust waar die hoge golven met geweld tegenaan kletsen. En jawel hoor, ik hoor iets klateren en mopperen achter me, ik kijk om en Marijke is kletsnat van top tot teen. Dat maak je langs de boulevard in Benidorm niet mee, hihi!

Naast ons op de camping staat een (nog) ouder Duits echtpaar met een piepklein Eriba-tje. Even een praatje maken, ze staan al vanaf november hier en vertrekken eind maart “für die jährliche Ärtzte-Termine”. Heel trots vertelde hij dat ze tot half december “in die kurze Hose” hadden gelopen!

Voor onze camping Mon-Mar ligt een grote en lege parkeerplaats (ongetwijfeld is dat ’s zomers anders), die een ideale plek blijkt om te trainen. Dus heb ik al wat gerommeld met Zauberschnur, kogel en werpgewicht. Vanmorgen op het strand nog een grote platte steen gevonden, die gaan we straks uitproberen als discus. Zo slijten we hier onze dagen, Marijke zit in haar boek te lezen, vanavond eten we zuurkool met rookworst en morgen zien we wel weer.