Cambrils

Moncofa is een aanrader, wij vonden het veel rustiger en natuurlijker dan Benidorm. Maar na een week wilden we verder, en op dit moment staan we alweer twee dagen op camping Playa Cambrils, hij ligt er aangeharkt bij onder de kaalgesnoeide moerbei-bomen, klaar voor het komende seizoen. Knalgroene groepjes halsband-parkieten met hun lange staarten vliegen schreeuwend boven onze hoofden. Het weer is stralend, we maken lange wandelingen en zitten “in de korte bôks” bij de camper. De Spanjaarden om ons heen richten hun vaste plek in, compleet met een vierkante aparte keukentent. We lachen ons te barsten met die hardop ruziënde echtparen!
Van Moncofa naar Cambrils zijn we over de A-7 gereden, een keurige “route nationale”, geen rotondes en gezellig dwars door Spaanse dorpen. Onderweg onze voorraden aangevuld bij een supermarkt! Langs de weg viel me een jongedame op, ze zat bij een van de uitvalswegen op een plastic stoeltje, we dachten nog “die is met een verkeerstelling bezig”. Stukje verder weer een jongedame, maar nu aan de andere kant van de weg, “die telt ongetwijfeld het verkeer van de andere kant”. Maar potdomme, daar zit er weer in, en nog een, het houdt niet meer op. “Heej, die draagt netkousen onder een wel erg kort rokje”, valt Marijke op, “volgens mij zijn dat hoertjes!”. We hebben ze niet geteld, maar vele tientallen langs een kilometerlang traject, vreemd!