Er moeten koppen rollen

De kop klinkt een beetje eng, maar het is niet anders. Vanmorgen had ik zo’n dwingend gevoel dat ik moest gaan gewichtwerpen, voor de onwetenden onder ons is dat zo’n dikke kogel van 9,08kg met een paar schakels eraan, totaal ongeveer 45 cm lang, zover mogelijk wegsodemieteren. Over vier weken is in Eindhoven alweer de eerste wedstrijd, en dan wil je beslagen ten ijs komen! Buiten is het guur en nog steeds een paar graden onder nul, de sneeuwlaag zakt wel al een beetje in als verschaald bier, de grasprietjes priemen erdoor maar wit is het wel nog.

Onder het schoonvegen van een stukje weg bij Scheuten Glas loopt me het zweet al over de rug, en in m’n kop wil het maar niet rustig worden. Gisteravond nog wat voor Lampis gedaan, we hadden “redaktievergadering” gehad, en dat brengt dan altijd werk met zich mee, maar dat is gewoon leuk. Het loopt als een spoortrein, al meer als 150 werp(st)ers hebben zich gemeld op de website en maken driftig gebruik van ons werpersplatform om zich voor te bereiden op een nog beter seizoen. Voor het slapen gaan een laatste borrel en nog effe kijken naar Pauw en Witteman. Het Irak-rapport is gisteren uitgebracht door de commissie Davids, dus zitten daar parlementair verslaggever Frits Wester, GroenLinks-fractievoorzitter Femke Halsema en oud-minister van Defensie Frank de Grave op het puntje van hun stoel. Want er moeten koppen gaan rollen! Om balans te brengen in het gesprek zat er ook nog de directrice van Stichting Vluchteling Tineke Ceelen, voor actuele informatie net terug van een bezoek aan de vluchtelingenkampen in Irak.

Ik doe wat proefdraaitjes en wat oefeningen om de stramme spieren wat los te maken. Lekker diep blijven zitten, naar achteren blijven hangen en de armen recht houden. De spirit komt geleidelijk terug en we gaan dat ding over de 16 meter gooien. En natuurlijk, laatste tip van Michel Leinders, blijf naar die kogel kijken! Nou, had ik daar nog maar even mee gewacht. Die dikke kogel zie ik zwaar op de bevroren grond bonken en doorrollen, daarbij de bevroren sneeuw als wapperend haar met zich mee slepend. Ah jakkes, het lijkt wel een rollende kop! Ik mag Balkenende niet erg en mijn vertrouwen in een oud-president van de Hoge Raad staat als een huis. Maar wat een vervelend gesprek ontstond daar gisteravond, mekaar vliegen afvangen, ze hebben het altijd al geweten, gewoon doorkwetteren en niet luisteren, de citaten met paginanummers uit het rapport worden over tafel gesmeten, Balkenende en vooral Balkenende z’n kop moet rollen. Als ik dat in mijn simpele eenvoud probeer af te wegen naar de impact dat het Nederlandse besluit destijds heeft gehad op de oorlog in Irak, kom ik niet verder dan die scheet die me bij de laatste worp ontgleed. Niemand heeft het gehoord, en mij luchtte het op.

Maar ik was toch zo vroeg opgestaan om te gewichtwerpen. Even serieus Jan, kruip in je techniek en goed opstrekken bij de afworp. En nakijken dat ding. Maar potdomme, ik raak dat beeld niet meer kwijt. Dat doffe geluid van die kogel bij het neerkomen, dat trage wegrollen en die stuifsneeuw om die kogel. Dat is niet leuk meer, ik voel me er niet meer prettig bij, bijna mede-verantwoordelijk. Wat is die Pauw toch een arrogant manneke en wat kan die Witteman gemaakt spitsvondig overkomen. Oh ja, ze hadden nog een vierde gast. “Wat vind u ervan, u bent zojuist terug uit Irak?”. “Ja, gisteravond”, fluistert een aangedane Tineke Ceelen, van haar sympathieke gelaat druipt “waar ben ik hier in godsnaam terecht gekomen”. Als ze, om erin te komen, inbrengt dat de gevluchte Irakezen haar verteld hebben, dat ze onder Saddam Hoessein nog een dak boven het hoofd hadden en enige stabiliteit ervoeren, breekt het opgefokte kippenhok weer los. Hoe kun je zoiets beweren, “we” hebben er toch goed aan gedaan om die sadistische dictator eruit te sodemieteren. De Irakezen kunnen nu tenminste in alle vrijheid bouwen aan hun eigen toekomst, wellicht is het land wel rijp voor een zusterpartij van GroenLinks! Witteman redt de situatie door een filmpje te starten van haar recente bezoek aan een vluchtelingenkamp, waarbij mevrouw Ceelen commentaar geeft. We zien een klein jongetje, dat zeven van zijn negen familieleden heeft verloren in die na-oorlogse periode in vrijheid, een matje op de harde woestijngrond wijst hij aan als zijn thuis. Een gebroken vader komt in beeld, waarvan drie dochters waren ontvoerd. Voor een losgeld van 40.000 dollar zou hij ze terug kunnen krijgen, maar waar moet zo’n man vanonder zijn plastic zeiltje dat bedrag vandaan toveren? Maar uiteindelijk had hij z’n dochters toch weer terug gekregen . . . alledrie zonder hoofd.

Dit hartverscheurend menselijk drama slaat in als een werpgewicht op de discussietafel, maar niet voor lang kruisen vijf paar gretige ogen zich daarboven, vijf halfgeopende monden staken voor heel even het gekakel. “Daar zijn we toch niet voor gekomen”. Nee, Tineke Ceelen haar toegemeten spreektijd is om, het gaat weer over het waarom de Tweede Kamer niet volledig was ingelicht. Hoelang was dat ook alweer geleden, ja, zeven jaar toch! En welk effect heeft dat gehad? Niks, niets, nul komma nul! Maar het vertrouwen in de politiek is toch geschaad? En ik raak dat beeld van die gebroken man maar niet kwijt, stel me voor zijn laatste aanblik van z’n dochters. En die politieke kippen zonder kop vinden nog steeds dat er koppen moeten rollen.

Ik haal m’n werpgewicht maar op, de bevroren sneeuw laat zich makkelijk afvegen, en met meer zorg dan normaal leg ik mijn kogel op de witte handdoek achterin de auto. Even sta ik te denken “wat nu?”. Resoluut grijp ik de harde bezem uit de auto en begin als een gek de straat schoon te vegen. Het zweet loopt me over de rug, maar in m’n kop wordt het steeds rustiger. Het gaat er immers niet om hoe je figuurlijk koppen kunt laten rollen maar hoe je feitelijk kunt voorkomen dat er koppen rollen.

Onderweg in de auto probeer ik weer aan wat positiefs te denken, sla eigengereid WitRechts af, GroenLinks kan voor mij de bomen in en probeer me voor te stellen met wie ik samen met mijn werpgewicht weer gierend van het lachen over de grond zou willen rollebollen.

Ik hoop dat u me dat toestaat Tineke Ceelen, u hebt zonder enige tegenstand gewonnen!