Werpersgroep Masters Scopias ter ziele ??

Medio 2008 namen enkele “werpers-op-leeftijd” het initiatief om bij Scopias een vangnet te creëren voor werpers ouder dan 35 jaar. Met groot enthousiasme werden enkele atleten van buiten de vereniging aangelokt, en samen met atleten uit de eigen gelederen ontstond rondom topmeerkamper Peter Holthuijsen de Werpersgroep Masters.
Het nieuwe moderne krachthonk en de schitterende accommodatie Vrijenbroek leken de ideale faciliteiten om de werponderdelen binnen atletiekvereniging Scopias nieuw leven in te blazen. Gericht en samen werd er getraind op kogelslingeren, kogelstoten, discuswerpen, speerwerpen en gewichtwerpen. Voor techniektraining werd contact gelegd met nationale toppers, Kees en Maaike Schetters (meervoudig kampioene kogelslingeren) verzorgden de eerste slingertrainingen. Onze trainingen staan open voor alle (jeugd)leden die ook 'n keertje willen werpen, of zich willen voorbereiden op de competitie. We bieden een lift aan ieder (jeugd)lid dat met ons mee wil op wedstrijd. Geen enkele reactie, geen enkele aanmoediging. Je zou minstens enig enthousiasme en ondersteuning vanuit de vereniging verwachten.

Maar wat een grote misrekening! Onderhuids groeit er weerstand tegen die nieuwe gebruikers van het middenterrein, die deuken en gaten in het gras gooien en niet meedoen met het eindeloos rondjes draaien op de baan. Plotseling bleek er een mondelinge afspraak te bestaan dat voor de krachttraining extra betaald moest worden, er was geen rooie cent beschikbaar voor een paar werpclinics. Na enkele onbenullige klachten van een paar onwetende ouders ten aanzien van veiligheid werd de werpersgroep verbannen naar de vroege zondagochtend en de late woensdagavond. Door enkele bestuursleden werd een werper onterecht (zoals achteraf pijnlijk werd toegegeven) tijdens onze eigen trainingsavond naar huis gestuurd. Enkele gesprekken met het bestuur leken de kou uit de lucht te halen, maar het plotseling terugtreden van voorzitter Kouwenberg betekende voor de werpers twee stappen terug. Het laatste negatieve wapenfeit was het zonder overleg schrappen hun late woensdagavond-training.

Inmiddels dendert de groen-rode werpersbrigade gewoon en onverstoord door met aansprekende prestaties, liefst 28 van de 36 clubrecords zijn binnen één jaar naar een hoger niveau getild. Tijdens nationale kampioenschappen bleek dat Scopias nu al het beste werpers-potentiëel heeft bij de Nederlandse masters. Met zes nationale titels en tien zilveren en bronzen plakken bij nationale kampioenschappen iets om trots op te zijn. Andere verenigingen kijken met argusogen naar Scopias. Maar niet de eigen club, krachthonk, kantine en normale trainingstijden bleven buiten het bereik van de werpers. Men voelt zich behandeld als outcasts, een terecht gevoel?

Waar ligt het probleem? Bij Scopias wordt de dienst overduidelijk uitgemaakt door de recreatieve lopers, die veel plezier beleven aan 'hun' Scopias, elkaar beconcurreren met de hoogste kantine-omzet en recepties aanbieden aan lopers die net voor sluitingstijd bij het rondje-om-het-eiland zijn gefinisht. De grote dames en heren betalen evenveel contributie als de kleine mini-pupillen, vinden dát zelfs nog te veel en eigenen zich ongegeneerd alle faciliteiten toe. Een kort surf-bezoekje aan de prachtige website van Scopias kan dit betoog snel onderbouwen. Wie wat verder gaat met zijn analyse zal pijnlijk constateren dat Scopias gewoon een trimclubje is dat de concurrentie-strijd aanbindt met de andere regionale trimclubs en trimloopjes. Individuele atleten met veel aanleg en/of een grote gedrevenheid zorgen voor incidentele successen. Maar een groeiende groep werpers die serieus atletiek wil bedrijven en zelfs de (inter)nationale ranglijsten bestijgt, dat past niet bij “hun sportbeleving”.

Een echte atletiekvereniging zou de mogelijkheid moeten creëren en ondersteunen om de atletieksport op een veilige en verantwoorde wijze in al haar verschijningsvormen voor alle leeftijden en categorieën te laten beoefenen. Zowel gericht op jeugdopleiding, het leveren van topprestaties maar zeker ook op recreatief niveau en dientengevolge het verder ontwikkelen van de belangstelling voor de atletiek in het algemeen. Daarbij dienen plezier, prestatie, gezondheid, gezelligheid en sociale binding een sterk estafette-team te vormen.
Blijkbaar heeft Scopias hierin nog een hele lange weg te gaan. Werkelijk schofterig gedrag ten opzichte van de werpersgroep masters heeft geleid tot stoppen van hun groepsactiviteiten. Waar een wil is, is een weg. Helaas, er ligt een prachtige weg (faciliteit) maar de wil ontbreekt. Topper Peter Holthuijsen is genoeg vernederd, enkelen zullen weer vertrekken bij de club, anderen zullen terugvallen naar hun vroegere niveau.

Het was mooi, het was succesvol, het was overweldigend, het was beschamend voor de atletiek in Venlo.
Of niet, de komende weken zullen het uitwijzen . . . . .