Er gaat niks boven lekker buiten trainen

Vanmorgen voor het eerst sinds vijf weken buiten getraind, mijn trainingsveldje bij Scheuten Glas lag er uitnodigend bij, heerlijk. Maar nu zit ik echt doodmoe uit te puffen achter mijn laptopje, het valt potdomme niet mee. Ik lijk wel een oud mannetje. Achtereenvolgend hebben een longontsteking, een buikgriep en een hardnekkig virus op de luchtwegen me gesloopt en ver teruggeworpen qua conditie. En ik was nog wel zo lekker bezig, naar de klote dat strakke schema met kracht- en fitnesstraining, helemaal opnieuw beginnen, ook mijn rechterschouder sputtert ineens tegen. Toen we terugkwamen eind november van onze laatste vakantie in de Dordogne had ik een berenconditie, lekker bomen gekapt en geruimd, wie deed me wat. Nu, half januari, voel ik me geradbraakt.

Niet dat ik me de afgelopen weken verveeld heb, natuurlijk keken die (slinger)kogels me vragend aan van ‘wanneer mogen we weer naar buiten’. Maar bijna net zo fanatiek als met vijfkampen heb ik me nog eens ingegraven in mijn stamboom. Enkele Tutelaer’s waren kapiteins gedurende de 80-jarige oorlog (1568-1648) en (mede met hulp van een expert) ben ik nog steeds bezig hun levensloop ‘in te kleuren’. Daarnaast ben ik heel trots, want ik ben toch weer wat verder terug in de tijd gekomen. Van 1288-1305 was ene Herman Teutelaert schepen in het middeleeuwse Utrecht en over hem en zijn familie schrijf ik op dit moment een heel interessant verhaal. Ik wacht nog op informatie uit een vijftal archieven en dan ga ik ook dat afronden. Geweldig om te doen, toch wel fijn dat je meer hobbies hebt, en daarbij vergeet je ook nog eens het hoesten en die pijn in je longen.

Maar ja, nu niet meer mopperen en al teveel achteruitkijken, ik heb vanmorgen weer ontzettend genoten! Natuurlijk moet je weer voorzichtig beginnen, 12 keer kogelstoten (11m), 6 keer kogelslingeren (38m) en 6 keer gewichtwerpen (15m). Morgenvroeg nog naar de huisarts om de uitslagen van het bloedprikken te bespreken, en ik hoop dat ze me een (cortisone)spuit gaat zetten in mijn pijnlijke rechterschouder. En dan kijken of we ons redelijk kunnen voorbereiden op het winterwerpen in Eindhoven (12 feb), het NK-indoor kogel (27 feb) en het EK-indoor (16-20 mrt).

Er gaat toch niks boven werpvijfkampen . . . .