Hoe kun je nou zoiets dromen?

Vanmorgen werd ik wakker, kwam moeizaam overeind en wreef m’n ogen eens goed uit. Dit kan toch niet waar zijn, maar volgende week komt het toch in de (landelijke) media? Op en rondom sportpark Maassenhof in de Boekend moet ’t gaan gebeuren. Alle gebruikers van het sportpark Maassenhof, het tennispark, de tennishal, de twee fitness-centra, forellenvijver Maassenhof, manege Beekshof, de Boerenbond en Boostenhof slaan de handen ineen. Er komt één groot Omnipark “Boekend-2-Move” met een vergaande vorm van particuliere samenwerking. Alle bestaande hekwerken van de diverse complexen worden geslecht en vervangen door één groene omheining dat het unieke initiatief letterlijk gaat omarmen. Er ontstaat één groot recreatie- en sportpark voor de gehele regio. Een betere aansluiting en navolging van de Floriade 2012 kun je je toch niet voorstellen?

Een omvangrijke denktank had er slechts drie maanden over gedaan, een prestatie van wereldformaat voor het kleine idyllische kerkdorpje. Door stom toeval werd mijn ervaring als Kaizen-engineer gevraagd om een paar werkgroepen vlot te trekken. Het was een geweldige en inspirerende ervaring om 20 man vanuit totaal verschillende disciplines zo enthousiast bezig te zien, en dan ook nog de mond te moeten houden naar die onwetende buitenwacht. Maar het is gelukt, zelfs het financiële plaatje is rond!

Bijzonder trots ben ik op een tweetal wilde ideeën die ik als gepassioneerd atleet heb ingebracht:
1.Er komt een uniek loopcentrum binnen het Omnipark, dat zijn weerga in Nederland niet kent. Uiterst geslaagd vind ik zelf het trimpad van 1250m lengte met ondergrond van gehakseld hout dat zich als verbindend lint langs alle locaties slingert.
2.En dan voor ons als werkelijke klap op de vuurpijl: er komt een atletiek accommodatie voor alléén technische nummers, voor zowel indoor als outdoor. De belangrijkste zet hiertoe werd gegeven door de aanstaande komst naar Maasbree van voormalig wereldkampioen kogelslingeren Karsten Kobs (1999, Sevilla – Spanje, 80.24m). De atletiekunie denkt al aan een steunpunt voor werpers ter voorbereiding op de Olympische Spelen 2012.

Mijn ogen beginnen te wennen aan het daglicht. Ik sleep me naar de badkamer en de koude tegelvloer brengt me weer terug in de realiteit. “Je hebt gedroomd, ouwe zak!” zegt mijn spiegeltje-spiegeltje-aan-de-wand. Bij het ontbijt verdrinkt de koffie de laatste resterende hersenspinsels! Maar hoe kun je nou zoiets dromen, waar haal je in-Gods-naam die kwats vandaan? En terwijl ik mijn droom aan Marijke vertel (dat doe ik wel vaker) kom ik steeds meer tot het besef:
”Maar zo gek is dat potdomme ook weer niet, alle ingrediënten liggen er toch! Ik had geen droom, in den Haag noemen ze dat visie! Toch? Nou, kom op gebruikers van Maassenhof, toon die VOC-mentaliteit! Toch?”.

Ik zal er nog ‘ns een nachtje over slapen, uhhh . . . dromen.