Côte d’Azur, een beetje zuur

We staan alweer een paar weken aan de Middellandse Zee. Net nog even gekeken op de thermometer, het is 35 graden. Maar in de schaduw van een palmboom en met een bescheiden briesje is het erg goed uit te houden. Alleen de zwembroek aan en de voeten op een krukje, mij hoor je voorlopig niet klagen.

Alhoewel, hebben jullie Rutte ook gezien bij Zomergasten? Hij kwam best wel aardig over, toch? Hij zei zelfs sorry voor al die beloftes die hij niet was nagekomen. Beetje vertederend vond ik hoe hij sprak over ‘dat het niet om hem ging’. Nee, het ging om het belang van Nederland. Viel me trouwens wel op als die interviewer doorging op die niet-nagekomen-beloftes, hij toch een beetje pissig werd. Maar ja, dat geeft een minister-president toch ook weer menselijke trekjes. Wat me ook opviel was, als die interviewer een pijnlijke vraag ging stellen, Markje hem gewoon onbeschoft onderbrak. Nee, voordat de interviewer zijn vraag had geformuleerd, en wij wisten waar het over ging, gaf Markje er gewoon een draai aan en raffelde de toekomstige beloftes voor de komende verkiezingen af.

Jahaa, hij noemde zichzelf ‘mister positivo’. Wij moesten niet zo zuur doen, zeker niet in het land dat hij persoonlijk geleid had naar de top-5. Ik moest ineens denken aan die echt vervelende ettertjes vroeger op school. Die hielden iedereen voor de gek, belazerden ook altijd de boel, en die deden dat ook met diezelfde gespeelde vrolijkheid als Markje. Maar als je, net zoals wij, er op dit moment in Zuid-Frankrijk wat verderaf staat, geeft ons dat ook de gelegenheid om daar met een helikopter-view naar te kijken. In de nieuwsflarden die we hier zo af en toe met CanalDigitaal kunnen opvangen, als die het doet tenminste, zit ons landje echt wel in de top-5.

Neem nou dat gedoe met de Nederlandse Turken versus de Turkse Nederlanders. God wat een gedoe, de vervelende, criminele en niet te tolereren beelden spreken voor zich. Staatssecretaris Sander Dekker weet echter desgevraagd echter niet waarover het gaat, hij doet alsof zijn neus bloedt. Als een kwart van de Turkse Nederlanders hun kinderen van school haalt kraait hij heel onnozel ‘dat de ouders volledig de vrijheid hebben naar welke school ze hun kinderen sturen’. Dat vind ik toch wel een beetje erg zuur, Markje. Zelf is Markje van mening dat we in die voorkomende gevallen goede normen moeten stellen!!?? Een ijzersterk statement! Als wij hier vanuit de luwte van de Mediterrannée en onze luie ligstoel naar dat criminele gedrag van die Nederlandse Turken kijken?? Wat bedoel je dan precies Markje, normen stellen? Het is volgens ons gewoon een kwestie van wetten handhaven en mensen direct aanspreken op hun gedrag, toch? Gewoon oppakken, straffen en de rest van Nederland beschermen tegen dat crepule . Daarvoor hoef je niet te bellen met Erdogan, want dat levert jou niks op. Die is van een geheel ander kaliber. Nederland is echt niet alleen een top-5-veilig land als ze in jouw torentje kogelvrij glas hebben geplaatst of als je Wilders al 11 jaar persoonlijke bewaking moet geven, toch?

Sorry, mijn zwager komt even langs of ik mijn rosétje met of zonder ijs wil? Moest ik even over nadenken, want de rosé komt al uit de koelkast. Maar met ijs blijft hij toch wel wat langer koel, en ook minder zuur. Dus maar met ijs, zou Markje ook kiezen, en past beter bij het onderwerp. Waar waren we gebleven?

Oh ja, ik vond het wel erg zielig voor je, dat je om vier uur ’s nachts helemaal alleen in je bedje moest huilen toen eindelijk de slachtoffers van de MH17 naar hun geliefden konden. Ja, je had daarvoor wel zes keer met Poetin moeten bellen. Over de inhoud van die gesprekken kun je geen mededeling doen, maar dat kunnen we zelf wel zo’n beetje invullen. Ook die Poetin is immers van een geheel ander kaliber, en als je zes keer moet bellen om iets geregeld te krijgen? Het lijkt de Nederlandse belastingdienst wel! Ik vermoed, dat in een omgekeerd geval Wladimir maar één heel kort telefoontje had hoeven plegen naar dat kogelvrije torentje. Of ben ik nu een beetje zuur, Markje? Maar ik vond het wel keurig hoe je hebt uitgelegd dat die beloofde onderste steen naar boven halen toch echt veel lastiger is als wij met z’n allen denken. Het floepte er toen maar zo uit, maar ja, het blijft een ferme belofte. Want inmiddels ben je er ook achter gekomen dat die onderste steen in oorlogsgebied is verborgen. Och ja, nu pas, als je mij van tevoren had gebeld, had ik dat in één heel kort telefoontje kunnen verklappen.

Sorry dat ik weer even onderbreek, Marijke komt vragen of ik zin heb in een paar stukjes stokbrood met Franse kaas. ‘Wil je hebben dat ik ze breng of kom je er even gezellig bij zitten’, vraagt ze. ‘Nou ja, als je ze wil brengen’, antwoord ik. Ze loopt weg en zegt tegen mijn zwager en schoonzus: ‘Hij zit weer in zijn torentje hoor. Sociaal doen is er even niet bij’. Tja, soms weet Marijke instinctief over welk onderwerp ik schrijf.

Waar waren we gebleven? Ons Nederland op alle fronten in de top-5 onder de bezielende leiding van ons aller Markje! Dat zouden die drie dames gisteravond bij Pauw zeker niet met ons eens zijn! Alle drie waren ze chronisch ziek en aangewezen op een minimale uitkering. Ja, en dan vormt dat eigen risico een toch wel erg hoge drempel. Zeker als je moet kiezen tussen de toekomst van je kinderen of je eigen tanende gezondheid. Markje zou ze in het kader van de komende verkiezingen wel passend van repliek gediend hebben. Gewoon niet zo zuur doen, we leven toch in een geweldig mooi land, top-5 op alle fronten. Toon persoonlijk initiatief, grijp die kansen en maak wat van je leven. En onze minister Edith denkt alvast na over het verhogen van het eigen risico naar 500 euro. Zeker, problemen moet je krachtig aanpakken en niet jezelf in een depressie manoeuvreren. Geweldig die Markje, Churandy Martina kan nog wat van hem leren.

Ik kijk naar het laatste journaal op BVN. Ja, want Astra 3 op CanalDigitaal is weer eens weggevallen. Jaja, zo lossen wij in Nederland problemen op. Alle zenders moeten HD worden, alle zenders moeten worden omgezet naar een véél zwakkere (en gevoeligere) satelliet en dan moet je daar ook nog eens meer voor betalen. Arrogantie van de macht noem ik dat, goed voor onze economie noemt Markje dat. We doen het toch maar mooi twee keer zo goed als de ons omringende landen, zegt Markje. Ik heb dat proberen uit te leggen aan onze Belgische en Duitse buren op de camping. Ze lachten me recht in het gezicht uit, ik stond echt voor lul. Volgens mij klopt het niet wat je ons probeert wijs te maken, Markje. Of zijn onze buren echt zo dom, en jij zo slim? Maar terug naar het laatste nieuws. Het blijkt dat 25% van de apothekersassistentes een andere baan willen. Het tekort aan medicijnen loopt dramatisch op in ons Nederland de laatste jaren. Dat leidt tot terecht boze zieke mensen, die hun medicijnen niet meer krijgen. En die zielige assistentes moeten nee verkopen en moeten de wanhopige boze zieke mensen opvangen. Ja, het ver-Mark-ten van de zorg draagt zelfs jouw naam Markje. Ook qua gezondheidszorg zit Nederland bij de top-5!? Er klopt echt geen reet van Markje, iets is er mis gegaan. Sorry, dat is wel zuur voor jou. Maar ook dat zal wel met een geforceerde smerige lach langs je af vallen.

‘Ben je nou nog niet klaar met je verhaal?’, zegt Marijke. ‘Gaan we nog wat leuks doen vandaag of hoe zit het?’. ‘Ja hoor, nog even naar de WC en dan ben ik er weer helemaal bij!’. Ik loop naar het gigantische en schone toiletgebouw. Links de normale zit-WC’s en rechts die Franse toiletten. Met die twee voetstappen en dat ronde gat in de vloer. Ik moet plassen en kies voor rechts, past ook wel een beetje bij Markje. Ik pak mijn eigen piemeltje ter hand en wacht tot mijn prostaat doorgang verleent aan hetgeen waarvoor ik hier sta. En alweer sorry, Markje, ik moest in die ontspannen positie alweer aan jou denken. Sterker nog, ik probeerde me voor te stellen wat zou jij denken als je hier en nu zou staan. Gewoon simpelweg met je eigen leiding in de hand, klaar om te gaan luisteren naar je eigen gezeik. Echt waar, ik hoorde je denken: ‘Heb ik dat ding alleen gekregen om mee te plassen? Of zou ik dat ook nog met iemand kunnen delen? Met iemand die bij me past, waarin dat ding misschien wel zou passen? Waarmee ik me één zou voelen, die ik gelukkig zou kunnen maken. Die alles met me deelt, zodat ik me ook gelukkiger en completer zou voelen! Waarin ik me zou kunnen inleven, eindelijk zou voelen wat empathie betekent. Die als ik huil een arm om me heen slaat. Zodat als Nederland huilt, ik een oprechte helpende begrijpende hand kan uitsteken! Het is nog niet te laat Mark’.

Sorry, mijn eigen gezeik en de spetters op mijn slippers brachten me weer terug in de realiteit. Ik ga leuke dingen doen, samen met Marijke. Dat gun ik je ook Mark, maar zeker ook Nederland.