EK-indoor, het getreiter is alweer begonnen

Van 16 t/m 20 maart wordt bij onze Belgische buren het Europees Kampioenschap Indoor Atletiek voor Masters in Gent georganiseerd. Voor de leken onder ons betekent dit, dat de moeder aller sporten in het door de interne politieke strubbelingen zo verscheurde België neerstrijkt. De oudere atletes en atleten gaan vijf dagen in een gigantisch sportfeest met elkaar in de weer om de bronzen, zilveren en gouden plakken. In totaal hebben zich 3406 deelneemsters en deelnemers uit 44 landen gemeld. Getalsmatig stelt dat niet veel voor, een 1ste divisieclub zou desondanks blij zijn met zo’n toeschouwersaantal, maar indrukwekkend is dat niet.

Zelf heb ik ingeschreven voor kogelslingeren en gewichtwerpen, en ik verheug me er ontzettend op. Niet dat ik kans maak op een plek op het ereschavotje, nee, maar een plaats bij de eerste 10, dat zou wel leuk zijn. En om eerlijk te zijn en bij datzelfde niveau van die 1ste divisieclub te blijven, die kans is best wel reëel. In totaal zijn er zo’n 20 programma-onderdelen verdeeld over zo’n 10-tal leeftijdsklassen en niet te vergeten, de twee sexen. Ervan uitgaande dat iedereen voor twee nummers inschrijft kom je op zo’n 16 deelnemers per onderdeel. Natuurlijk is dit allemaal statistiek, en waar het feitelijk om draait is het ‘plezier in de atletiek’. Ik hoop dat er een paar sterke beren meedoen met kogelslingeren en gewichtwerpen, om voorzichtig een paar woorden mee te wisselen. Me te verwonderen waar ze die kracht en techniek ‘op die leeftijd’ vandaan halen. Met open mond en met handen klappen mijn bewondering uit te drukken voor die ‘nog betere’ prestaties. Te genieten van het feit dat ik daar nog tussen mag staan, daar gaat ’t om, ik kan gewoon niet wachten.

Toch zijn er van die vervelende individuen, die ‘te vroeg’ in de pen klimmen en de eerste statistieken alweer inzet te maken voor de eerste treiterijen. Bij voorbaat vinden dat zij lekker weer met méér deelnemers komen en andere ‘sukkels’ denigreren dat ze met zo weinigen komen. Ja, en jullie kennen me intussen, ik erger me daaraan. ‘Trek je daar toch niks van aan’, zegt Marijke dan maar weer. En ze heeft héél vaak gelijk, maar soms moet ik dat getergde gevoel even van me afschrijven. Alhoewel, je kunt ook statistiek met statistiek bestrijden. Laat ik nu eens de zeven landen met de meeste inschrijvingen analyseren. Als ik nu eens de inschrijvingen relateer aan het aantal inwoners van dat land, het grondoppervlakte dat ze met land veroveren hebben overgehouden en wat ze daarmee op jaarbasis weten te verdienen! Lijkt me een eerlijke vergelijking, nietwaar, hierboven het resultaat. Als het niet duidelijk te lezen is, moet je even op de afbeelding klikken!

Hèhè, wat een geruststelling. België staat als gastland helemaal bovenaan, klasse, onze sympathieke zuiderburen verwelkomen Europa op een zeer gepaste wijze. Ik zal mijn Belgische companen knuffelen, laat die politici en statistici maar aankloten, atletiek verbroedert. Samen actief en sportief dingen doen waar we (denken dat we) goed in zijn. Maar Nederland staat toch maar weer op een keurige tweede plaats, niet zanikken van ‘alweer die tweede plaats’, het is gewoon iets om voordat het eerste startschot valt al trots op te zijn. De kleintjes gaan in sportieve zin de beide Europese grootmachten Duitsland en Frankrijk vooraf. Potverdorie wat een geruststelling, laat het EK nu maar beginnen. Potverdomme, waar ben ik eigenlijk mee bezig? Haal die slingerkogels uit de garage en ga op de frisse lucht . . . .