Welke taak kan grootser en heerlijker zijn

Genealogie is een discipline van de geschiedenis die zich bezighoudt met voorouderonderzoek. Sinds 1980 is dat naast de werpvijfkamp een van mijn andere gedreven vrijetijdsbestedingen. Mijn uitdaging ligt zeker niet in het lezen over de 80-jarige oorlog, de roemruchte veldslagen, onze misdragingen onder de vlag van de VOC of hoe Hannibal met zijn olifanten de Alpen overtrok. Nee, er moet een uitdaging liggen, zoiets vergelijkbaars als 50 meter willen kogelslingeren. Mijn specifieke belangstelling binnen de genealogie ligt bij het wel en wee van de gewone man, en dan ook nog vóór 1800.

Het gevecht om het dagelijks bestaan tegen de onderdrukking van kerk, adel en staat. Leven met de angsten tegen bedreigende ziektes, kindersterfte, oorlogen en de niet te stoppen natuurelementen. Daarvoor dring ik diep in de stoffige archieven, op zoek naar papieren en geschriften die niemand wil doorworstelen. En die zijn er nog, voor mij geen microfiches of gedigitaliseerde archieven. Nee, bij het openslaan van de volgende bladzijde moet het fijne zand naar het midden riezelen. Het zand dat de inkt méér dan 300 jaar geleden sneller indroogde. Het geluid van dat zand dat mij nu de rillingen over de rug bezorgt, dat die muffige lucht langs mijn nieuwgierige neus doet bewegen. “Wat vond men toen belangrijk genoeg om het op te schrijven, wat vinden wij nu nog belangrijk genoeg om het te bewaren?”. Dat wil ik ontsluiten om zandkorreltje voor zandkorreltje te komen tot die zandbak van het dagelijks leven van onze voorouders.

Op dit moment ben ik bezig in het Gemeente Archief Venlo met Grubbenvorst en probeer de verpachting van akkerland in 1699 te transcriberen. Treedt eens binnen in het leven van ook jouw voorouders, lees het eens door.

C(on)ditien waer na(er) de tij(de)licke kerckmrs Frerick Jans ende Jan op Grubben naer voorgaende kercke publicatie gerichtelick hebben verpaght de naervolgende stucken ackerlandts aengaende de voorss: parochiale kercke deser Heerlickheijdt als volgt.
Ierstelick sal dese pachtinghe duijren ses stedinghe naer een ander volgende jaren, wedersijdts te moegen mit de halve jaren opcondigen, mits de opsegginge geschiede naer landts costume. Ten tweede sal op jeder parceel ackerlandts twee kertsen aengestecken worden, bij de eerste ende tweede soo veel te hooghen als een jeder sal gelieven, edoch niet minder als eenen hauster [ca.53 liter] roggen. De aenvanck vant voornoembde bouwlandt sal wesen naest aenstaende somber stoppelbloot, ende oock also op denselven tijdt soo mit de halve ofte heele jaren quitteren. De pachte(rs) (su)llen hunnen paght alle jaers op St.Michiel [29 september] in reijnen leverbaren rogge leveren aen handen van de voorss kerckmrs ende in venlosche maete. De pachters sullen oock voor hunnen belooffde pachten gehouden wesen suffisante borghen te stellen onder deses gerichten dwanckbaer, naert goettvinden der gerichtspersonen daer over staende. Dan in vall deselve geene borghe en conden vinden, sullen deselve parceelen wederom opt nieuws verpacht worden, ende wat deselve alsdan minder in pachtinghe quaemen te gelden, sullen de lichtvoirdighe aenhoogers opleggen ende betaelen, ende watt meerder sal commen tot prouffijte van parochiale kercke. Item Godtsgeldt off armengeldt ende gerichts costen sullen pachters aenstondts betaelen sonder minderinghe van hunnen paght, ende tot lijcoop van jeder malder een vaen biers. Oock wordt (geco)nditioneert, dat in vall de voorss: pa(cht) niet hoogh genouch in pachtinge en quaemen, reserveren de voornoembde verpachters deselve wederom op te nemen sonder eenighe ontgeltenisse, waerinne bij hunnen raedt sullen doen binnen ½ uhre naert vuijttbranden van de leste kertse.

Ik kon jullie al halverwege horen denken:”Wat moet ik daar nu mee?”. Ja ja, voor jullie misschien dat zandkorreltje in het oog, voor mij weer een volgende poging met kogelslingeren om die nooit haalbare 50 meter te bereiken. Mijn gedrevenheid?

Welke taak kan grootser en heerlijker zijn, dan het leven van zoveel doden, die herinnering aan zovele vergetenen en het licht aan velerlei, wat in het duister verscholen bleef, terug te geven.