Geachte voorzitter

Soms word ik gedwongen om ergens over na te denken, het verzet groeit in me en het vuur brandt. Ik klim in de pen, en als ik het teruglees denk ik 'niet doen ouwe'. In dit geval berg ik het dan ook maar op in m'n eigen vertrouwde weblog. En die het leest: 'niet verder vertellen hè', want dan krijg ik weer trammelant.

Geachte voorzitter,
In oktober 2009 heb je een gesprek gehad met Peter Holthuijsen, Henk van Bakel, Frans Klep en mij. We wilden lid worden en op de woensdagavond komen kogelslingeren. Helaas was dat toen nog niet mogelijk. Je hebt toen echter wel toegezegd dat je je uiterste best zou doen om een voor ons belangrijk deel van de verenigingsdoelstelling, de 'technische atletiek', zo spoedig mogelijk toegankelijk te maken. Om onze goede wil te tonen en als dank voor je flamboyante toezegging zijn drie van ons toen lid geworden, Frans Klep heeft zijn lidmaatschap na een jaar wachten helaas weer opgezegd, hij had het vertrouwen in jou verloren! Henk van Bakel en ik hebben toch nog steeds het onwrikbare vertrouwen dat je nog steeds je uiterste best aan het doen bent voor ons, technische atleten.

Maar meneer de voorzitter, na 1½ jaar begint ook voor mij de tijd een beetje te dringen. Volgend jaar hoop ik de AOW-gerechtigde leeftijd te bereiken en ik zou het prettig vinden als je het zou kunnen redden om voor die tijd antwoord te geven. Want nog steeds rijd ik trouw elke week naar Roermond om te trainen en eigenlijk is dat van de zotte als in Venlo zo'n mooie accommodatie ligt weg te rotten. Bovendien is dat elke week 2*22km, en mijn auto loopt 1:11 en met de huidige brandstofprijzen is dat gauw (1½*50*2*22/11*1.749=) ruim 500 euro! Afgezien van het feit dat de gepensioneerden als makke schapen regelmatig kaalgeschoren worden om een bovenmatige bijdrage aan de economische crisis te leveren, is ook ons milieu er niet bij gebaat. Uiteraard wil ik geen verdere druk op jouw zeer waarschijnlijk zwaar belaste schouders laden, maar ik kan me ook niet voorstellen dat je voor ons die kosten maar laat oplopen, en het milieu in toenemende mate voor onze (klein)kinderen laat verpesten.

Meneer de voorzitter, je had toen zo'n mooie laptop bij je, waar je alles rustig op hebt ingetikt. Ik kan het me nog herinneren, wij moesten steeds even gedwee wachten, want het typen ging je niet zo snel af. Maar het zou allemaal veranderen bij de club, je zou er meer structuur in gaan brengen met logisch geordende commissies met afgebakende taken, bevoegdheden en verantwoordelijkheden. Volgens mij gaat dat ook niet zo snel, maar ja, ik kan me dat wel voorstellen. Weerstand tegen verandering noemen ze dat hè, maar ik weet dat jij die klojo's wel om krijgt.

Zo hoorde ik dat mijn zeer gewaardeerde jeugdvriend Jo Janssen zich heeft teruggetrokken als voorzitter van de wedstrijdcommissie. Ik heb nu een paar keer meegeholpen met de Bridge2Bridge en was best wel trots als ik Jo zo bezig zag en wat hij met zijn clubje mensen allemaal heeft opgebouwd voor de club. Maar ja, die is nu gelukkig weg, en dat geeft jou weer de gelegenheid de structuur fors te herzien, zodat de club eindelijk verder wordt opgestuwd in de vaart der volkeren. Succes lonkt voor je aan de horizon, misschien behaagt hare majesteit het wel.

Helaas ben ik nog van de 'oude stempel'. Misschien ken jij dat niet meer zo, ik ben meer van 'een man - een man - een woord - een woord'. Ik laat mensen nooit lang wachten op een antwoord, sommigen noemen dat nu geloof ik 'respect tonen' maar voor ons was dat altijd normaal. Als bedrijfskundige, helaas ben ik maar aan 37 jaar ervaring toegekomen, heb ik geleerd dat mensen het werk moeten doen en niet de commissies. Commissies doen het bij presentaties leuk om iemand uit te leggen wie er allemaal het werk doen, en hoe jij ervoor gezorgd hebt dat ze elkaar niet 'in de wielen' rijden. Als je mensen waardeert en de ruimte geeft in waar ze goed in zijn, en de helpende hand reikt waar de goede motivatie net niet toereikend is, dan kom je 'samen' heel erg ver. Maar als je iets op papier of op je laptop zet, daarover niet meer communiceert en boven de dingen blijft zweven, dan ontstaat frustratie. En geloof me, meneer de voorzitter, als bij mensen motivatie omslaat in frustratie dan is er geen redden meer aan. Dan hebben ze het vertrouwen in je verloren en lopen ze weg.

Jaja, ik ben nog van de 'oude stempel', en sommigen noemen me zelfs 'unne alde zanikerd'. In die gevallen kan ik me alleen nog maar beroepen op het recht van vrije meningsuiting. Ik heb niemand meer die naar me moet luisteren, dus praat ik ook steeds meer tegen me zelf. En om daar dan weer vanaf te komen schrijf ik af en toe wat van me af.

Jammer Frans, dat je geen lid meer bent. Bedankt Jo, ik laat een traan om je en drink een borrel,
intussen meneer de voorzitter, wacht ik geduldig op antwoord,
met vriendelijke groet,
Jan Titulaer.