Terug in de tijd . . .

Het lijkt wel alsof dat steeds meer een dagelijkse bezigheid wordt, naarmate je zelf ouder wordt, terugkijken in de tijd. Afgelopen vrijdag 13 mei zou mijn moeder 100 jaar zijn geworden. Nog iedere dag kijkt ze glimlachend op me neer, prachtig in olieverf geportretteerd, ingeklemd in een houten lijst boven mijn bureau. Het is misschien niet objectief, maar het was voor mij dé ideale vrouw in mijn leven. Ik heb haar nooit kunnen betrappen op ook maar iets negatiefs ten opzichte van een medemens. Altijd zorgzaam, lief, betrokken, bescheiden, (bij)gelovig, koningsgezind en toch tevreden. Hoor ik jullie denken ‘hij heeft niet veel weg van z’n moeder?’. Ze heeft me wel altijd het goede voorbeeld gegeven, en dagelijks kijk ik dankbaar naar haar omhoog.

Afgelopen vrijdag 13 mei overleed Hai Vanmaris op 78-jarige leeftijd. Hai was één van die supertrouwe verenigingsmensen binnen de noord-limburgse atletiek. Zelf kan ik me geen wedstrijd van AV Tegelen of Scopias herinneren zonder Hai als starter of als jurylid. In de korte periode dat ik weer terug was bij Scopias hadden we nog wat gesprekken ‘euver vruûger’. We hebben samen met Frits nog wat afgelachen en ‘alde kuûj oët de sloët gehaold’. Toch werd elk gesprek heel even ernstig als Hai steeds weer die ene competitiewedstrijd aanhaalde dat hij ons had gediskwalificeerd. In die tijd reisde hij mee als jurylid bij de ploeg van AV Tegelen, en ik zat in de 4*100 meter estafetteploeg van Festina Venlo (44.0sec!). Hai was Tegelse wisselpuntcommissaris, ik 3de Venlose loper en zou ‘verkeerd’ gewisseld hebben, en iedereen weet toch dat ik dat nooit deed. Niet onbelangrijke begeleidende feiten waren dat Tegelen en Venlo elkaar niet zo ‘lagen’, en Festina was de enige ploeg die op die dag werd gediskwalificeerd. Iedereen viel over Hai heen, en nou ja, onze reserveploeg liep ‘een beetje ingehouden op het 2e wisselpunt’ toch nog een redelijke tijd. Ik was dat ‘voorval’ allang vergeten, en de immense verdiensten voor de atletiek van Hai overwoekeren die ene diskwalificatie, slechts grote dank is hier op zijn plaats. ‘Bedank Hai, ik dink allein nog met groët respek aan dich truuk’.

Afgelopen vrijdag 13 mei vertrokken Marijke en ik met onze camper naar Limmen, de geboortestreek van Marijke. Op zondag was alweer de 17e neven- en nichtendag Vennik. Een tweejaarlijkse happening voor 24 neven en nichten met aanhang. Altijd weer een verrassing wat de (wisselende) organisatie voor een dagprogramma heeft bedacht. Startpunt met koffie en gebak, en eindpunt in een visrestaurant waren ditmaal in IJmuiden. De hoofdschotel was een rondwandeling in Amsterdam, net op de dag dat Ajax kampioen zou moeten worden. We gingen met de draagvleugelboot naar het Centraal Station en vertrokken net voordat de voor FC Twente ongelukkige 3-1 viel weer terug naar IJmuiden, wat een mazzel. We kregen in Amsterdam een ‘vertellende’ gids die ons langs de belangrijke punten in de ontstaansgeschiedenis van Amsterdam leidde, prachtig. Daartussendoor een lunch in de Beurs van Berlage, onder het wandelen begeleid en gestoord door drommen supporters ‘Ajaksss . . Ajaksss’, onderweg van Centraal Station naar het Museumplein of al bezopen hangend uit een van de vele kroegen. Ook riepen ze leuzen die mijn nekharen uitdaagden, maar ik wist me net als iedereen te beheersen.

’s Avonds werd met een tafel neven en nichten teruggekeken wanneer nou die reünie voor het eerst was, 1975, 1977 of 1979? En wat hebben we in die 17 reünies allemaal gedaan. Je merkt dan dat niet alleen jij ouder wordt, zij wisten het niet meer en sommigen dachten het tegen beter weten in toch te weten. Genoeg ingrediënten voor een gezellige ongestructureerd tafelgesprek. In de komende twee jaar gaan Marijke en ik dat toch maar eens uitzoeken.

Vrijdag 13 mei, de derde dag van de vier IJsheiligendagen. Als het goed is ligt de nachtvorst dus ook alweer ‘terug in de tijd’. Vrijdag de 13e , de geboortedag van mijn moeder, zo bijgelovig als ze was kwam ze op vrijdag de 13e nooit buiten de deur. Vrijdag 13 mei, de overlijdensdag van Hai Vanmaris, nooit meer zo geanimeerd ‘terug in de tijd’ kijken naar de aartsrivalen AV Tegelen en Festina Venlo. Vrijdag 13 mei, niet het voorbeeld van m’n moeder gevolgd en toch met de camper de deur uit.