Derde en laatste poging . . . ?

Nou, gisteravond naar een avondwedstrijd geweest en me verheugd op een lekker wedstrijdje discuswerpen. We melden ons bij de ring en krijgen ruimschoots de gelegenheid om in te werpen voordat de wedstrijd begint. Maar na de tweede ronde, we zitten net goed in de wedstrijd, roept de keurige dame die de afstanden registreert: ‘derde en laatste poging’. ‘Heej, ik had me toch gemeld voor een wedstrijdje discus, en geen meerkamp!’. Iedereen kijkt vreemd op, behalve de twee junioren die al bezig zijn hun spikes aan te trekken voor het verspringen dat zo meteen gaat beginnen.

Schuchter verzamelt zich een plukje teleurgestelde discuswerpers rond de zenuwachtig wordende dame. ‘Krijgen we geen finaleworpen?’. ‘Nee, de wedstrijdleider heeft mij gezegd drie pogingen voor iedereen! Sorry!’. Langs natuurlijke selectie wordt het plukje werpers gereduceerd naar twee afgevaardigden die de wedstrijdleider opzoeken. Het blijkt een voormalig lange-afstands-loper te zijn, ik herken hem van competitiewedstrijden van héél lang geleden, en zie hem zo nog véél te lang achter die hele grote groep aan sjokken. Nu staat hij daar in keurig blauw colbert met rode armband met een mapje papieren onder de arm naar de 1500 meter te kijken.

‘Hallo Kees, we hebben een probleem, we krijgen maar drie pogingen bij discus en dus ook geen finale?’. ‘Ja dat klopt, anders gaat het allemaal te lang duren!’. ‘Nou, dan pak je wedstrijdreglement maar eens en lees op bladzijde 107 maar wat daar staat!’. ‘Trouwens, je laat die 1500 meter lopers toch ook geen rondje minder lopen als er teveel deelnemers zijn?’. Hij keurt ons geen blik waardig en maakt knorrig een afwerende slotopmerking: ‘In dergelijke discussies heb ik nu helemaal geen zin en geen tijd’ , daarmee onze klacht en het wedstrijdreglement compleet schofferend.

Ongetwijfeld hebben wel meer werpers een vergelijkbare teleurstellende situatie meegemaakt. Ik vraag me soms af wat de waarde is van ons wedstrijdreglement in vergelijking met de macht die sommige wedstrijdleiders zichzelf toekennen. Zelfs op een NK worden besluiten genomen tegen de reglementen in. Zo werd b.v. in Veldhoven besloten om linkshandige kogelslingeraars twee keer in dezelfde ronde achter elkaar te laten gooien. Om reden dat het net dan minder omgezet hoefde te worden? Maar volgens het reglement mag dit (terecht) niet, want wie wil er nou niet twee keer achter elkaar gooien?

We moeten ons allemaal aan de regeltjes houden en al diegenen die met mij vinden dat ook werpers recht hebben op een echte en faire wedstrijd, hieronder in verkorte versie nog eens wat het Wedstrijdreglement Atletiekunie ervan zegt. Misschien dat jullie dat nog eens nodig hebben om de een of andere wedstrijdleider te overtuigen:

Artikel 180 Algemene bepalingen technische onderdelen (blz.107)
Aantal pogingen
Punt 5. Als er aan de technische onderdelen meer dan acht atleten deelnemen hebben allen recht op drie pogingen. De acht atleten met de beste geldige prestaties hebben recht op drie extra pogingen. Behalve bij het hoogspringen en polsstokhoogspringen is het niet toegestaan een atleet in één ronde van de wedstrijd meer dan één poging te laten uitvoeren.
Als er acht of minder atleten zijn, hebben alle atleten recht op zes pogingen. Als er meer dan een atleet gedurende de eerste drie ronden geen enkele geldige poging heeft, dan moeten zij in de daarop volgende ronden hun pogingen doen voorafgaand aan de atleten met geldige pogingen, in dezelfde volgorde als van de oorspronkelijke loting.
Bij regionale en instuifwedstrijden kan om organisatorische redenen worden bepaald, dat minder dan acht atleten recht hebben op drie extra pogingen. Dit moet vooraf in de wedstrijdaankondiging worden vermeld.

Gelukkig gaat het bijna altijd goed en maken atleten en organisatie er samen een echt atletiekfeest van. Laten vooral deze mensen zich niet aangesproken of aangevallen voelen, zij hebben eigenlijk geen wedstrijdreglement nodig om alles in goede banen te leiden.